Wat stoppen F1 teams in hun banden?

Lucht natuurlijk, wat een stomme vraag. Maar om deze vraag even iets meer op het niveau van een race-engineer te beantwoorden, een mengsel van droge lucht bevat het volgende: Stikstof (N2) 78.09%, Zuurstof (O2) 20.94%, Argon (Ar) 0.93%, Koolstofdioxide (CO2) 0.03%, Neon (Ne) 0.0018%, Helium (He) 0.00052%, Methaan (CH4) 0.00022%, Krypton (Kr) 0.00010%, Distikstofoxide (N2O) 0.00010%, Waterstof (H2) 0.00005%, Xenon (Xe) 0.00008%.

Maar omgevingslucht is natuurlijk nooit 100% droog, het bevat doorgaans zo’n 1% waterdamp: H2O. En dat zou tijdens een race eigenschappen zoals druk kunnen beïnvloeden. Immers, bij een temperatuurstijging reageert waterda…

Je ziet al waar dit heen gaat: eigenlijk is deze vraag helemaal niet zo eenvoudig te beantwoorden, zeker niet als je bedenkt dat de knappe koppen in de F1 al meer dan 70 jaar de regels proberen te omzeilen. Zelfs de lucht in een band is daarom een zeer complex verhaal geworden. We gaan een poging doen om een zo duidelijk mogelijk antwoord te geven:

Wat waren de regels ook alweer?

We pakken de FIA Technical Regulations van 2011 er even bij (want sindsdien is de regelgeving in basis gelijk gebleven): PDF-bestandje

Kijkend naar artikel 12.7, zien we dat er staat:

12.7.1 Tyres may only be inflated with air or nitrogen.
12.7.2 Any process the intent of which is to reduce the amount of moisture in the tyre and/or in its inflation gas is forbidden.

Bovenstaand artikel was al een enorme verbetering ten opzichte van eerdere regelgeving, want dit artikel verbiedt duidelijk het gebruik van allerlei exotische gasmengsels, maar het woordje “air” is nog wel wat algemeen beschreven. En wat doen F1-engineers zodra er ergens een optie tot vrije interpretatie is? Precies: ze zoeken het randje op. Er staat namelijk niet beschreven of dit lokale lucht van bij het circuit moet zijn of dat een F1-team even een tripje naar de Sahara mag doen om daar een batterij gastankjes te vullen met lokale droge Sahara-lucht, om maar even een zijstraat te noemen.

Natuurlijk vraag je je af waarom de F1-teams dan niet massaal voor stikstof kiezen, maar nieuwere regelgeving stelt eisen aan de minimale bandendruk bij een vooraf vastgestelde temperatuur. En nu komt het grijze gebied in de regels: je kunt natuurlijk voor een voor jou ideale “luchtsoort” kiezen die wel aan de eisen voldoet, maar de bandendruk bij hogere temperaturen anders beïnvloed. Bandenmanagement speelt namelijk een grotere rol dan ooit tevoren en elk klein voordeel dat gehaald kan worden, zal een F1-team zeker gebruiken.

Conclusie

Kortom, wat zit er nu in een F1-band? Blijkbaar is dat dus “lucht” of “stikstof” of iets wat erop lijkt en net binnen de regeltjes valt. Eigenlijk hebben we dus nog steeds geen idee wat ze allemaal uitspoken daar in het paddock…